Osteopathie is al jaren in opmars binnen de eerstelijnszorg. Toch krijgt het vaak nog het etiket “alternatief” opgeplakt, alsof het weinig wetenschappelijke basis zou hebben. Maar klopt dat beeld nog wel?
Sinds de officieuze erkenning in 1999 is er heel wat veranderd. Door de gedeeltelijke erkenning door de mutualiteiten kwam er een duidelijke kwaliteitsfilter: enkel osteopaten met een medische of paramedische vooropleiding, afgestudeerd aan een erkende school, kregen een officieel erkenningsnummer en de titel D.O. (Diploma in Osteopathy). Zo werd het beroep geprofessionaliseerd en verdwenen de zelfverklaarde “kwakzalvers” naar de achtergrond.
Ook de opleidingen zelf zijn sterk geëvolueerd. Grote osteopathiescholen werken vandaag samen met universiteiten en reiken vaak een Masterdiploma (MSc.) uit. De wetenschappelijke basis is dus stevig uitgebreid.
Het grondprincipe blijft wel hetzelfde: “structure governs function” — de bouw van het lichaam bepaalt hoe het functioneert. Wat ooit louter praktijkervaring van dr. Andrew Taylor Still was, is intussen ook wetenschappelijk onderbouwd. Nieuwe inzichten en technieken zijn erbij gekomen, met veel aandacht voor het interpreteren van uiteenlopende klachten. Kritiek dat dit niet altijd volledig wetenschappelijk onderbouwd is, gaat maar deels op: de basis rust wél op gekende medische anatomie. Het onderzoek naar de toepassingen loopt volop en breidt steeds verder uit.
Osteopathie is vanuit practice based evidence doorheen de jaren, dankzij uitgebreid onderzoek, geëvolueerd tot een volwaardige evidence based medicine. Het belangrijkste blijft echter: het werkt én het is veilig.
Onderzoek toont aan dat osteopathie bij rug- en nekklachten uitstekende resultaten geeft, zowel op korte als op lange termijn. Maar ook bij een brede waaier van andere klachten zien we blijvende verbeteringen. En uiteindelijk is dat waar het om draait: resultaten die het verschil maken in het leven van de patiënt.
Osteopathie is een primaire contact- en patiëntgerichte gezondheidszorgdiscipline. Het legt de nadruk op de onderlinge relatie tussen structuur en functie van het lichaam en het probeert het aangeboren vermogen van het lichaam om zichzelf te genezen te bevorderen. Het is bovenal een benadering van de gehele persoon ten aanzien van alle aspecten van gezondheid en gezonde ontwikkeling, voornamelijk door de beoefening van manuele behandeling. Het focust op de beweeglijkheid van alle structuren. Beweeglijkheid betekent hier verschuifbaarheid, uitrekbaarheid en samendrukbaarheid. Het lichaam moet 'in balans' zijn. Zo niet kan dit leiden tot functieverlies en pijnklachten zoals: ontstekingen, zwellingen, slijtage, gewrichtspijnen, hoofdpijn, slechte spijsvertering, ...
Een osteopaat ziet het lichaam als één geheel waarbij alle lichaamsdelen op elkaar inwerken. De oorzaak van je pijnklacht kan zich daardoor ergens anders in je lichaam bevinden. Zo kan pijn in de arm bijvoorbeeld te wijten zijn aan problemen in je nek. Of kunnen rugklachten eigenlijk het gevolg zijn van een verkramping van het middenrif. Omdat een osteopaat je volledige lichaam onderzoekt met al zijn neurologische en vasculaire connecties en niet enkel de plaats waar je pijn hebt, wordt de zaak ten gronde aangepakt. De klachten worden dus niet enkel symptomatisch maar oorzakelijk aangepakt. Dankzij deze gerichte aanpak kunnen ook chronische klachten eindelijk verholpen worden. Zo kan je terug optimaal functioneren!
Professionele osteopaten zijn opgeleid om de onderliggende factoren op te sporen en te behandelen, meer nog dan de klachten zelf. De osteopaat onderzoekt na een uitvoerig vraaggesprek dan ook het hele lichaam en niet enkel de pijnzone. De behandeling bestaat uit een resem manuele technieken die zich focussen op de gewrichten, trigger-punten, de zenuwbanen en het bindweefsel. Er wordt ook advies gegeven om de klachten ook in de toekomst te vermijden.
Je hebt hier geen voorschrift van je huisarts voor nodig. Je kan dus rechtstreeks naar de osteopaat gaan. Er is terugbetaling voorzien door je mutualiteit voor 5 sessies per jaar.
Meer info: www.osteopathie.be
Om hamstringblessures te voorkomen, is een optimale mobiliteit van het bekken, heupen en de onderrug essentieel voor een goede werking van de nervus ischiadicus. Een verhoogde neurologische tonus in deze zenuw kan leiden tot een verlaagde stretch prikkel in de hamstrings, wat hen, in combinatie met sportspecifieke belasting, vatbaarder maakt voor blessures. De hamstrings zijn dan als het ware ‘voorbelast’.
Onze collega Frigyes Vanden Auweele gaat vanaf maart aan de slag bij de KBFA. Onze osteopaat vervoegt de medische staf van de rode duivels in de voorbereiding van het WK in Mexico-US-Canada. Met de nieuwe hoofdcoach Rudi Garcia staan de Rode Duivels voor een grote uitdaging: kwalificatie voor het WK.
12 maart 2025